Waarom weet ik niet, maar ik had even geen zin en inspiratie om te schrijven. We zijn ook allebei al aan de terugweg naar huis aan het denken. Een terugweg waar we helemaal geen zin in hebben, maar die we nu al moeten plannen. Stom, want we beseffen ook heel goed dat we een heerlijke vakantie hebben en moeten genieten van iedere dag. Nog niet teveel aan naar huis gaan denken dus. Donderdag hebben we Almeria bezocht, waar het grootste Arabische fort van Spanje staat: Alcazaba. De naam geeft al stof tot fantaseren naar wat zich daar allemaal moet hebben afgespeeld. Ze zijn met de bouw ervan begonnen in 955 en dat is doorgegaan tot in de elfde eeuw! Vanaf het fort, dat gratis te bezoeken is, heb je een mooi uitzicht over de stad en de haven.

' Heb je iets voor de wc-madam?' vraagt Bart mij als we voor de toiletten staan. Ik wil mijn portemonnee al pakken, maar iets houdt me tegen. Ik zie een jonge vrouw, wat slordig gekleed, bijna helemaal in het wit. Een wijde broek, trui om haar heupen geknoopt, wit t-shirt. Ze praat met een andere vrouw en loopt dan langzaam weg. Poeh! Ben ik even ontsnapt aan een zeer gênante situatie! Maar goed dat ik haar geen 50 cent heb gegeven voor het gebruik van de toiletten. Over toiletten gesproken: door het bezoek aan het fort vroeg ik me af hoe ze heel vroeger naar het toilet gingen. Eeuwen lang werd dat gedaan in een kuil of in een pot. Maar het 'toilet' blijkt echter al zeer snel uitgevonden zijn. Na opgravingen in Pakistan zijn geavanceerde toiletten en riolen blootgelegd, waarvan sommige stammen uit 2600 voor Christus! Bij burchten en kastelen zie je soms nog een erker in de muur, met daarin een plank met een ronde opening boven de slotgracht. Het vieze zooitje viel dan enkele meters naar beneden in de gracht. Dat zal flink gestonken hebben! Gelukkig hebben ze nu moderne toiletten in het fort gemaakt en kan ik het vieze zooitje gewoon doorspoelen. Na het bezoek aan het fort lopen we de kleine straatjes van de stad in tot we aan het oudste tapas barretje van Almeria komen: casa Puga. De muren hangen er vol met foto's en flessen wijn. Aan het plafond bungelen grote hammen te wachten tot ze aangesneden worden. Nee, we serveren geen koffie en ook geen tomatensap, zegt de Barman als we drinken bestellen. Dan maar twee witte wijn, het is tenslotte al kwart voor één in de middag. Vier tapas en twee wijn voor €8,--. Zo'n tapasbar zou er ook wel in Lommel mogen komen.

We lopen nog wat rond, wat weer hongerig maakt, dus gaan we op een terras zitten bij een andere tapasbar. Dit keer zeven heerlijke tapas en drie drankjes voor €15,50. Als we de boquerones fritos bestellen (gefrituurde ansjovis) barst het noodweer los. We vluchten de bar in. Uiteindelijk moeten we door de stromende regen en harde wind terug naar de auto lopen.

Vrijdag 19 oktober

We verlaten na vijf nachten, camping Los Escullos in het mooie Cabo de Gata natuurpark. Het doel is het dorpje Javea dat bijna 400 km noordelijker aan de kust ligt tussen Benidorm en Valencia. Volgens de website weeronline zou het weer vandaag het cijfer 9 krijgen. Hoopvol kijken we naar de lucht die er echter zwaar bewolkt en vochtig uitziet. Het begint te regenen. Ik denk dat de poetshulp van weeronline per ongeluk het weer heeft ingegeven, tijdens het poetsen van de knoppen van de computer. Toch piepen enkele zonnestralen door een gat in het dichte wolkendek, wat een mysterieus sfeertje geeft. Muziek van Eros Ramazzotti komt uit de boxen. Gegrepen door de muziek maakt het de natuur rondom mij, ontroerend mooi. In de afdalingen hebben we goed zicht op de imposante bergen die een kleurenpracht laten zien van rode, gele en bruine steen wat goed samengaat met het groen van de struiken. Enkele oleanders aan de kant van de weg hebben nog roze bloemetjes. Ook al regent het, zelfs de rit over de snelweg is nu mooi. Het heeft hier wel hard geregend, want hele velden met sinaasappelbomen staan onder water. Als we Benidorm naderen wordt het drukker op en langs de weg. Overal staan ineens huizen. We zijn het niet meer gewend. Maar dan komt de skyline van Benidorm in zicht. Bizar! Ongeveer 30 jaar geleden ben ik eens in Benidorm geweest. Er was toen al een scheiding tussen het oude gedeelte van de stad en het nieuwe, met de hoge appartementsgebouwen. Nu lijken de enorm hoge gebouwen onderling te concurreren wie het hoogste en modernste is. Het is bijzonder om te zien vanaf de snelweg en bijna mooi. Gelukkig wordt het weer wat rustiger als we de snelweg verlaten en in Javea aankomen. De camping is niet helemaal vol, maar er staan meer vakantiegangers dan we gewend zijn. De lucht klaart ineens op, de zon gaat volop schijnen en we lopen naar het strand wat verrassend mooi is. Het dorp heeft een kleine boulevard met restaurantjes en een lang strand, waar je de auto naast kunt parkeren. Bart neemt zelfs een duik in 't toch wel koude water. Een heerlijke afsluiter van deze dag.

Zaterdag 20 oktober

We moeten langzaamaan noordelijker rijden en besluiten nog eens het binnenland in te gaan naar het dorpje Arnes in natuurpark Dels Ports, 350 km verder. Op internet hebben we gezien dat daar mooie wandelingen zijn in een kloof langs de rivier, waarna je uitkomt bij natuurlijke rotspoelen. Als we op de camping aankomen en het dak van onze bus open duwen, zakt het dak scheef. Er blijkt van een scharnier een schroef los te zijn gekomen. Deze schroef is nog niet zo gemakkelijk weer te bevestigen. Er is heel wat prutswerk nodig voor het Bart lukt de schroef weer op z'n plek te krijgen. Helemaal goed zit hij nog niet, want we kunnen de moer niet vast draaien. Dat is een klusje voor thuis. Nadat we ons op de camping hebben geïnstalleerd, wandelen we rond vijf uur het dorpje in en verder langs de amandelbomen, waar we stiekem enkele amandelen plukken. Camping Els Ports blijkt echter niet helemaal de juiste keuze te zijn. Naast de camping ligt een varkenshouderij en een sterke geur komt in vlagen onze richting uit. Ook zijn hier weer veel vliegen. Door de penetrante geur, eten we binnen in onze auto. Aangezien we hier komen voor de wandeling, vragen we 's avonds aan een Spanjaard waar het beginpunt is. We laten hem de wandeling op onze computer zien. Hij wijst ons op een rode tekst bovenaan de website. In gebrekkig Engels maakt hij ons duidelijk dat deze wandeling nu niet te doen is. Het is zelfs verboden. Er is noodweer geweest de vorige dag en de rivier is nu wild en aangezwollen door de hevige regen. Ook is er gevaar voor vallende rotsen en zijn stukken van de wandelweg afgebrokkeldb:. De volgende ochtend is het koud en vochtig buiten. We besluiten daarom maar weer richting kust te rijden. Daar zijn de weersvoorspellingen ook iets beter.

Zondag 21 oktober

Een heerlijke, zonnige dag vandaag! Vanmorgen vroeg vertrokken en na ruim 140 km rijden, staan we op camping Tamarit beach resort, net boven Tarragona. Het is een joekel van een camping, met een groot zwembad, direct aan zee met een mooi lang strand. Er staan ook joekels van campers hier. We begrijpen soms niet hoe ze met zo'n lang, groot ding kunnen rijden en manoeuvreren op de camping. Onze bus staat nu parmantig tussen de joekels op een fijn plaatsje, één rij met kampeerders voor ons, met een uitzicht op zee als we onze nek naar links strekken. Gewoon lekker langs het strand en over de rotsen gewandeld vandaag, wat een flink eind mogelijk is hier. Geen volgebouwde kust gelukkig, maar een gezellig dorpje iets verderop.

Deze avond lezen we op internet dat er donderdag en vrijdag in het noord oosten van Spanje, ook waar wij nu zitten, een enorm noodweer is geweest. Het gaat om de meest intense regenval van de afgelopen tien jaar! Scholen en openbare parken zijn zelfs gesloten vanwege het gevaar en mensen moesten binnen blijven. Wij zijn aan dit natuurgeweld ontsnapt door net na het noodweer aan te komen. In de nacht van donderdag op vrijdag was het in Valencia noodweer en wij zijn vrijdag langs Valencia afgereden. Als we een dag eerder waren vertrokken uit Cabo de Gata hadden we onze peren gezien en was het nog maar de vraag of we droog gebleven waren in onze bus! Het noodweer is zaterdag overigens afgezakt naar het zuiden richting Almeria en Malaga. Voorlopig zitten we hier dus droog.

Groeten Bart en Angelique