Maandag 22 oktober

Het is al heerlijk warm als we deze ochtend op ons gemakje opstaan. Na het ontbijt gaat Bart zwemmen in zee en ik prul wat aan bij de camper. Mijn e-reader ligt onaangeroerd in mijn rugzak. Ook nu heb ik geen zin in lezen, wat uitzonderlijk is als ik op vakantie ben. Meestal lees ik wel een aantal boeken uit. Het bijhouden van ons blog houdt me echter ook goed bezig. We doen het nog eens rustig aan vandaag. De ontsteking in mijn nek is nog steeds niet over en ondanks de pillen, kost het onderdrukken van de pijn me veel energie. Als Bart de snaren op zijn gitaartje vervangt, ontspan ik op een stoel in de zon, kijkend naar alle activiteit rondom ons. Het begint zowaar op vakantie te lijken, hoor ik enkelen van jullie zeggen?. Hoe fijn niks doen ook kan zijn, na het middageten wandelen we toch weer rustig langs het strand naar Altafulla, een dorpje aan de kust, enkele kilometers van de camping vandaan. Daar zoeken we een rots en hier hebben we drie uur !! wederom helemaal niets gedaan! Tenminste....ik heb niets gedaan. Bart heeft nog twee keer gezwommen. Op de rots heeft Bart ook nog, terwijl ik met mijn hoofd in zijn schoot lig, mijn nek behandeld. De mensen die net op dat moment langs liepen, hebben hopelijk geen verkeerd beeld gekregen van waar wij mee bezig waren?. We zijn' s avonds in slaap gevallen met het geluid van de golven die op het strand rollen, met in ons achterhoofd toch al een beetje de volgende dag. Een dag van kilometersvreten.

Dinsdag 23 oktober

De zon schijnt al, als we om 09.00 vertrekken voor een rit van 470 km naar Millau in Frankrijk. Er zijn noordelijker niet veel acsi campings meer open, dus het is goed plannen hoe we rijden. Een camperplaats voor 1 nacht kan ook nog, maar we hebben toch graag een douche na een dag rijden. Onze bus is van alle gemakken voorzien, zelfs een handdouche voor buiten, maar die zullen we maar niet gebruiken op een camperplaats. We zouden nogal wat opzien baren en in het ergste geval worden weggejaagd?. We nemen vandaag veel snelwegen omdat we graag op tijd op de camping zijn, zodat we nog even van het mooie weer kunnen profiteren.

's Middags een fijn plekje opgezocht om te lunchen. Hiervoor rijden we graag een stukje om. Dat stukje is een half uur geworden omdat we natuurlijk weer op een smal zandweggetje uitkwamen, waar toch iets teveel wind was. Tot we uiteindelijk, nadat we tussen de wijnvelden reden, een plek vonden bij Étang de la palme, een meer tussen Perpignan en Narbonne. Geen mens verder te bekennen, dus heerlijk rustig.

Rond half vijf zijn we aangekomen in Millau en staan we op een kleine camping aan de rivier Ie Tarn. Morgen weer een dag voor de boeg met zo'n 480 km te rijden.

Woensdag 24 oktober

Het is onverwacht koud geweest vannacht. Vanmorgen bibberend van de kou ons ontbijt gegeten. De thermometer staat op 2 graden als we richting het volgende doel rijden: een camping in het gehucht Merry-sur-yonne. De zon schijnt wel volop. Als we in de buurt van Clermont Ferrand rijden, halen we herinneringen op aan onze eerste bergwandelingen samen. Ongeveer 15 jaar geleden zijn we een week met mijn broer Michel en twee vriendinnen op vakantie in deze omgeving geweest. Bart en ik zijn destijds naar de top van de Puy de Sancy gewandeld. Voor mij was dat een nieuwe, heerlijke ervaring. Er zouden nog vele bergwandelingen volgen. Bart herinnert zich ook nog dat ik tijdens een bezoek aan Clermont Ferrand met mijn 'piep' ...tegen een paaltje ben gelopen Toen was ik dus al wat onhandig vrees ik.

De bergen veranderen langzaam in glooiende heuvels met omgeploegde akkers. Er wordt veel friet gegeten hier. We zien veel witte, mobiele frituren met daarin grijzende mensen. Het lijkt erop dat redelijk wat pensionarissen een frituur kopen om in het zuiden wat bij te verdienen Sorry camperaars, dit is een grapje van Bart om mijn pa wat te plagen.

Deze middag doen we de boodschappen en plassen we in een grote Carrefour. We plassen overigens niet ín de Carrefour, maar in het toilet natuurlijk. Daarna eten we onze boterhammen op de parking van de Carrefour omdat het nog steeds koud is buiten. Echt handig zo'n winkel! Rond half vijf komen we op de camping aan en wandelen we onze stijve spieren wat los langs de oever van de L'Yonne.

We laten ons nog eens gaan en eten deze avond in het restaurant op de camping. We hebben gelezen dat het eten erg goed is en dat de locale bevolking hier ook komt eten. Het zou kunnen dat de locale bevolking geen keuze heeft, want we zien geen andere restaurantjes in de buurt. Het eten blijkt echter inderdaad verrassend lekker. Een geitenkaastaartje met salade vooraf voor mij en gebakken camembert stukjes met salade voor Bart. Als hoofdgerecht voor beiden een brochette van rund, met sla en frietjes, rode wijn, water en als dessert voor Bart een sinaasappeltaartje met flan en slagroom. Met onze buiken goed gevuld gaan we de nacht in, nog even wakker geschud door een luidruchtig Engels gezin dat hoorbaar aangeschoten over de camping loopt.

Donderdag 25 oktober

We vertrekken wat vroeger want Bart wil graag vandaag thuis aankomen. We moeten nog 650 km rijden, waarvan niet alles snelweg. Na zo stil mogelijk opgeruimd te hebben, rijden we om 08.05 uur van de camping. Het is gelukkig niet zo koud als gisteren. We rijden binnendoor via stille, goed berijdbare landwegen naar St. Dizier. We komen nauwelijks stoplichten tegen. Ook in Spanje zie je deze nauwelijks op de binnenwegen. Het aveceert goed. Het landschap wordt vlakker, afgewisseld met glooiende heuvels. Zelfs de koeien beginnen weer op die van bij ons te lijken.

Net voor St. Dezier ziet Bart ineens een groep grote vogels op een akker. ' Wat zijn dat veel reigers ' roep ik uit. ' Dat zijn denk ik kraanvogels schat', zegt Bart lachend. Omdat het er zoveel zijn, zoek ik even op internet naar kraanvogels in Frankrijk. Wat blijkt: deze mooie grote vogels met vleugels tot wel twee meter breed, zijn het symbool van Lac du Der. Vanaf half oktober tot half maart kan je ze hier spotten. Ze sterken ieder jaar op deze plek aan tijdens hun grote trektocht. Tussen de 60.000 en 140.000 kraanvogels overnachten aan het meer, de belangrijkste tussenstop in Frankrijk. Net voor zonsopgang vliegen ze in grote getalen op om voedsel te zoeken, om weer terug te keren tegen zonsondergang. Dit zou een toverachtig mooi spektakel moeten zijn. Ik markeer deze plek in mijn app maps.me omdat hier aan het meer ook een camping ligt. Wie weet een mooie tussenstop voor een volgende vakantie.

Foto van het internet: kraanvogels

We lunchen wederom op een parkeerplaats bij een wegrestaurant. Er zitten nog steeds enkele vliegen in onze bus. We hebben al van alles geprobeerd om die krengen uit de bus te krijgen, maar ze zijn ons steeds te snel af. Supervliegen wonen er in Frankrijk! Gisterenavond heb ik er toch weer een paar naar de eeuwige jachtvelden gestuurd. Bart zegt ineens dat vliegen kotsen. Ik geloof mijn oren niet en moet er hard om lachen. Op mijn netvlies verschijnen ineens kotsende vliegen die onze spullen aan het bevuilen zijn. Het internet biedt soelaas helaas. Vliegen eten blijkbaar niets liever dan vuilnis, poep en rottende kadavers. Gelukkig zijn deze drie dingen in onze bus niet aanwezig. Alhoewel...een vuilniszakje hangt wel aan de deur. Een vlieg kan niet kauwen, lees ik, vandaar dat slurfje aan hun mond. Dus als hij ergens zijn 'tanden' in wilt zetten, spuugt hij er eerst op! Dat zorgt ervoor dat het voedsel oplost, zodat hij het naar binnen kan zuigen. Ik lees ook nog: dus als een vlieg iets wil eten -of eigenlijk wil opslurpen- kotst hij eerst op je bord! Iedere keer wanneer een vlieg nu om mijn hoofd vliegt in de bus en hij mij weer te snel af is, heb ik het gevoel dat hij mij stiekem aan het uitlachen is. Om half vijf komen we, na 8 uur rijden, eindelijk aan in het vertrouwde Lommel. Onze woonkamer voelt ineens groot aan. Een voordeel van thuiskomen: je hoeft nu niet meer te bukken, zegt Bart tegen mij.

We hebben een heerlijke vakantie gehad, die zoals altijd, smaakt naar meer vakantie. Maar het is erg fijn om familie en vrienden weer te zien. Lieve lezers, bedankt dat jullie op deze manier met ons zijn meegereisd en bedankt voor de leuke, lieve grappige reacties!

Groeten Bart en Angelique