Zaterdag 6 oktober

Vandaag hebben we een rustdag. Tenminste....dat was de bedoeling. Deze ochtend rustig opgestaan en ontbeten. Daarna een flinke berg was in de wasmachine gedaan, waarna Bart nog eens de kloof bij onze camping is ingelopen om wat extra foto's te maken. Ik probeerde op dat moment de foto's te uploaden in ons reisblog, wat tot enige frustratie leidde omdat dit met zowel de Wi-Fi als met 3G niet lukte. Dan maar de was opgehangen, mezelf wat gesoigneerd, geluncht met een door Bart gebakken eitje en daarna besloten om die middag, zodra de was droog zou zijn, door te rijden naar Bardenas reales National park. Dit park heeft een semi-woestijnachtig landschap. Door de erosie van klei-en kalkstenen en zanderige grond zijn er grillige vormen uitgeslepen, wat een bijna maanachtig landschap heeft gecreëerd, met ravijnen, hoogvlakten en steile rotsen. We willen dit heel graag zien. Rond half vier in de middag rijden we Sierra de Guara uit richting Huesca, waar we een uur kwijt zijn met het doen van boodschappen. Bart heeft weer een mooie route uitgestippeld, waaronder ook een gravelweg. Het is er zo afgelegen dat we geen dorpjes tegenkomen, maar enkel een paar boerenbedrijven en ik me afvraag of we op deze manier wel op tijd aankomen op de camping. Gelukkig zitten we na een km of 15 weer op een asfaltweg. Om half acht in de avond rijden we de ingang van camping Bolaso binnen. Ik ben weer erg moe. Misschien hebben de pillen deze nevenwerking. En alsof de duvel er mee speelt, (ik heb het er gisteren in ons blog nog over gehad) val ik weer uit de bus omdat het trapje wiebelt als ik uit de bus wil stappen, ik me daardoor verstap, de zware schuifdeur op dat moment dicht schuift, mijn rechterarm tussen de deur komt en de punt van het trapje in mijn kuit bijt. Grote blauwe plek op mijn kuit en op mijn arm. Outback miep weer in actie!

We hebben geen zin om uitgebreid te koken en eten daarom een broodje met fishsticks en salade en volgen ons avondritueel: de foto's van die dag bekijken, waarna Bart ze bewerkt en ik een verslag voor het blog schrijf.

Zondag 7 oktober

We staan vandaag laat op voor ons doen: om 09.00 uur zitten we aan het ontbijt. Rond 11.00 uur is alles weer ingepakt en rijden we naar de noordelijke ingang van het Bardenas Reales Np. Ik gebruik overigens een hele handige app op mijn telefoon: maps.me voor het zoeken en maken van routes, voor het zoeken van campings, bezienswaardigheden, restaurants, winkels, noem het maar op én het markeren daarvan op de kaart, waarbij ik ook nog eens zelf notities kan maken bij deze markering. We hebben de app al veel gebruikt. Zelfs kleine wandelwegen in de bergen staan erop. Daarnaast hoef je maar 1 keer een kaart van een land te downloaden, waarna je die vervolgens offline kunt gebruiken, ook voor het zoeken van allerlei zaken.

De volgende uren kijken we onze ogen uit. Het is zwaar bewolkt, 15 graden en er staat een harde wind. Dit zorgt voor flinke stofwolken, waardoor we regelmatig gezandstraald worden, maar het landschap is onbeschrijfelijk mooi! De route in het park is goed te berijden over een goed onderhouden gravelweg. Er rijden zelfs campers. Gelukkig is het niet al te druk. Dit park is echt een dikke aanrader als je in de buurt bent. We stoppen om de paar honderd meter om foto's te maken. De verschillende lichte kleuren van het kalksteen, de grillige vormen en de uitgestrektheid maken het een bizar landschap. In het park zijn geen bewoonde huizen of andere gebouwen. Het is puur natuur en genieten!

Heel vroeger was hier de zee, Bart heeft nog een bewijs gevonden: een schelpje! Na de lunch in onze bus in het park, rijden we uiteindelijk, onder de indruk van wat we gezien hebben, om 16.00 uur het park weer uit. We bestuderen de kaart nog eens en besluiten alvast een stuk zuidelijker te rijden naar het dorpje Riaza, zo'n 224 km verder, waar we, ook weer via een prachtige route, om half zeven aankomen op de camping. Niet koken vandaag, maar uit eten in het restaurant op de camping. Ze serveren een eenvoudig dagmenu voor €14,- pp. met een salade vooraf, frietjes met steak of vis, als dessert kaastaart en inclusief een fles wijn en koffie! Een tafeltje verder zit een Nederlands koppel. Als ze na het eten de zaak verlaten zegt de man in zijn beste Frans tegen de Spaanse ober: au revoir! We moeten er allebei om lachen .

Maandag 8 oktober

Ook vandaag rijden we verder naar het zuiden. Het is erg koud geweest vannacht met een temperatuur rond het vriespunt. Op de ramen van onze bus zit ijzel. Gelukkig hebben we twee donsdekbedden om ons warm te houden. We rijden om 10.15 uur aan naar de Jerte-vallei, 245 km verder. De zon schijnt, maar omdat we hoog in de bergen zitten is het slechts 8 graden. We rijden een prima weg naar het zuiden, die bijna uitsluitend rechtdoor gaat. Geen stoplichten, weinig verkeer, dat is fijn rijden op de N110. Rond lunchtijd zoeken we in de buurt van het dorpje Bonilla de la Sierra een plek om onze bus wat uit de wind te kunnen zetten. We gaan de hoofdweg af en rijden door een kleine vallei met akkers, weilanden met koeien en kersenbomen. In deze streek staan heel veel kersenbomen. Het is niet gemakkelijk een plek te vinden want de meeste weilanden zijn omheind. Gelukkig vinden we toch een kleine steile zandweg in een veld vol met scherpe distels. We zetten onze tafel en stoelen buiten en eten onze boterhammen met een prachtig zicht op de bergen. Het is nog steeds fris dus we hebben onze trui met kap op en dragen een zonnebril. Ineens zien we onderaan de landweg een terreinwagen stoppen. Hij rijdt een stukje achteruit en rijdt vervolgens met een vaart de landweg op, onze richting uit. De wagen komt net voor onze tafel tot stilstand, het raampje wordt opengedraaid en een stoere Spanjaard begint in het Spaans druk gebarend tegen ons te praten. Nu is ons Spaans niet zo heel goed, maar we begrijpen algauw dat we hier niet mogen staan met onze bus. Privé terrein. We hebben geen bordje privé gezien en Bart probeert dat nog in het Spaans/ Engels uit te leggen. We verontschuldigen ons, gebaren dat we enkel onze boterhammen opeten en dan vertrekken. Gebarentaal helpt, want de man rijdt snel weer weg, ons in een stofwolk achterlatend.

Uiteindelijk komen we in de middag aan op camping Rio Jerte die aan de gelijknamige rivier ligt. We nemen het ervan en liggen tot half zeven te luieren aan het riviertje. Het is inmiddels zo'n 26 graden, heerlijk! Op internet zien we overigens dat het in België en Nederland ook goed nazomer weer is voor de thuisblijvers!

Ps: we genieten ook enorm van de leuke, lieve, grappige reacties op dit blog en op de foto's! Fijn dat jullie ons volgen! Dankjulliewel daarvoor! Enne: Lea: we nemen echt geen onnodige risico's hoor en de kinesist is met vakantie Voor Thieu: jij zou ook een blog kunnen schrijven, we moeten erg lachen om je grappige reacties! Dus klim de pen maar in tijdens jullie volgende vakantie. Pa en ma: de mustang crème ligt thuis, maar zou hiervoor niet helpen helaas. Maar maak jullie geen zorgen, ik heb pillen genoeg bij me en de kinesist is ondanks zijn verlof, toch bereid me te helpen.Gabrielle: Spanje is inderdaad prachtig. Veel mensen kennen enkel de kuststreek of de grotere steden. Is een trip door het binnenland iets voor jullie volgende vakantie in Europa? Alhoewel jullie thuisland Australië toch wel favoriet blijft hoor!

Groeten Bart en Angelique