10 oktober

Vandaag wordt een dag van veel kilometers vreten. We zoeken de zon en warmte op en proberen natuurlijk ook nog mooie natuurparken aan te doen. We zijn eigenlijk wel een beetje cultuur-barbaren. We zien vele paleizen, kloosters, kastelen, burchten van op afstand. Veel grotere dorpen en steden hebben een oud kasteel, oude kerk of burcht. We rijden ze zomaar voorbij. We vinden het bezoeken van een mooi dorp, mooie stad of een museum op z'n tijd erg leuk om te doen, maar liever zijn we in de natuur. Echte natuur-junkies zijn we. We speuren het internet en de gedetailleerde kaart van Spanje af, op zoek naar mooie wandelingen of natuurparken. Maar vandaag dus niet. Om 10.10 uur vertrokken voor een rit van 409 km naar het dorpje Ruidera en camping Los Batanes. Het ligt aan een groep van smalle meren die met elkaar verbonden zijn door een riviertje of waterval. We kiezen er vandaag voor om de snelweg te nemen. Het is ook de enige manier om op redelijk korte tijd in Ruidera aan te komen. Klassieke muziek, Bruce Springsteen, Kacey chambers en nog veel meer muziek, begeleidt ons gedurende de lange rit. Het is fris buiten, dus eten we deze keer 's middags niet op een prachtige plek, maar op een parking bij een benzinestation in onze bus. Het is enorm vol in de bus want ook een was hangt nog te drogen. Ondanks dat, toch gezellig zo samen ?. Trouwens nog een tip voor reizigers in de auto: we hebben op onze stoelen een hoes van schapenvel, tenminste, de zitting en rug is van het schaap, de achterkant een nepperd. Het is heerlijk koel in de zomer ( je blote benen plakken niet aan de zitting) en juist lekker warm als het koud is. Als we het dorpje Ruidera bereiken, moeten we nog een 8 km langs de meren naar de camping rijden. We stoppen onderweg bij een prachtig meer met een kleine waterval. Op de oever staan grote bomen waarvan de wortels als dikke slangen over de grond kruipen. Bart maakt er verschillende foto's met lange sluitertijd en donkere grijsfilter. Het bewegende water wordt op deze manier zijde-achtig en sprookjesachtig.

Rond vier uur zijn we op de camping en wandelen onze stijve benen los langs het meer. We koken samen pasta-pesto met chorizo, paprika, tomaat, komkommer en wortel. Het rode wijntje maakt het af. Koken doen we overigens op een 2 pits kooktoestel met bio-ethanol. We hoeven op deze manier geen gasflessen mee te sjouwen en kunnen ook buiten koken zonder te worstelen met een slang en gasfles. We nemen een vijf literkan vol met bio-ethanol mee, waar we gemakkelijk vijf weken mee vooruit kunnen. Wel gebruiken we op campings een waterkoker om het water voor bijvoorbeeld de pasta of koffie al voor te koken. Zo sparen we bio-ethanol.

Morgen staat een wandeling langs de verschillende meren op het programma.

11 oktober

Het stikt hier van de vliegen. Gisteren heb ik zeker 30 vliegen in onze bus een kopje kleiner moeten maken. Een paar vliegjes binnen vinden we niet erg, maar een hele horde is teveel van het goede. Deze morgen na het ontbijt zijn we begonnen aan de wandeling vanaf de camping langs de meren. Helaas is het erg bewolkt en moeten we langs de asfaltweg lopen, die we gisteren ook al met de auto hebben gereden. Midden op het asfalt zit een eend. Als we naderen vliegt hij op en fladdert naar het water, zijn flippertjes vooruit gestoken om zo netjes op het water te landen. ' Als jij een eend zou zijn', zegt Bart, 'zou je waarschijnlijk per abuis je flippers niet vooruit steken en struikelen over het water, om vervolgens voorover op je eende-bek op het water te belanden'. ik moet lachen en zie het al voor me. Je zou weleens gelijk kunnen hebben, zeg ik lachend. Aan de andere kant van de meren ligt een wandelpad volgens de app maps.me, maar de twee oversteken zijn door lange linten en borden afgesloten. No pasar. We lopen daarom nog een stuk verder langs het asfalt tot we uiteindelijk met behulp van de app, een oversteek vinden en we rustig langs de andere kant kunnen wandelen, zonder het gevaar door een auto aangereden te worden. De meren en watervallen zijn mooi, maar er is teveel toerisme. Niet dat het nu druk is, maar er staan (nu) gesloten restaurants en barretjes langs de kant en je kan door de houten afzetting niet dichtbij sommige watervallen komen.

Voor gezinnen met kinderen is het hier wel heerlijk toeven als het warm is, want je kunt dan zwemmen. Nu is het te fris daarvoor. Na drie uur wandelen zijn we weer terug op de camping. De vliegen zijn er helaas ook nog. Er staan best veel Nederlanders op deze camping en het wordt stilaan drukker met Spanjaarden vanwege het feest van de maagd van Zaragoza op 12 oktober. Morgen zijn wij weer vertrokken, richting warmwaterbronnen dichtbij het dorpje Huescar en Orce, zo'n 260 km van hier. Nu maar hopen dat de warmwaterbronnen niet zijn opgedroogd

12 oktober

Vandaag rijden we naar Andalusie waar we eerst de warmwaterbron in Zujar willen bekijken en ons er misschien wel in zullen onderdompelen. Op internet heb ik een site over enkele warmwaterbronnen gevonden waaronder dus die van Zujar en van Orce. Een rit van ongeveer 340 km maar zeer de moeite waard. Al snel rijden we tientallen kilometers lang door olijfboomgaarden waar de dikke groene olijven aan het rijpen zijn. Op iedere berg staan olijfbomen op de geel-rode, droge aarde. We rijden aan de westkant van het Cazorla Nationaal Park. We zijn hier enkele jaren geleden ook geweest en de natuur is er prachtig. Het landschap na het stadje Quesada verandert en wordt droger met kleine ronde struiken. Aan de linkerkant zien we de bergketen van Sierra de Cazorla, aan de rechterkant die van Sierra Magina en voor ons de bergen van Sierra de Baza. Zelfs het stuwmeer embalse de Negratin is het waard om te stoppen voor een foto en ligt sprankelend blauw tussen de kale rotsen.

We houden normaal niet van stuwmeren omdat het meestal zo onnatuurlijk oogt. Deze echter niet. Wat is Spanje toch ontzettend mooi! Een enorme diversiteit wat natuur betreft. Als we bij Zujar aangekomen zijn is het lunchtijd en moeten we zoeken naar de juiste route om bij de waterbron te komen. We rijden nog zeker een half uur voor we uiteindelijk aan de rand van het stuwmeer staan, vlakbij restaurant de los Banos wat, samen met een hotel, het enige gebouw is in de omgeving. Omdat we de bron nog niet zien, maar wel honger hebben, eten we eerst onze boterham in de warme zon.

Als we later bij het restaurant aankomen en een heuveltje oplopen, zien we de warmwaterbron liggen... Het is een afknapper en onze eerste tourist-trap. Naast het restaurant is een smal, lang zwembad gemaakt met aan één kant een plastic overkapping over het zwembad tegen de zon. Dit is dan de warmwaterbron waar je, gratis weliswaar, kunt zwemmen.

We zijn rechtsomkeer gedraaid en doorgereden naar het dorpje Orce. In dit dorpje zien we veel grotwoningen. Ook hier zou zo'n twee kilometer vandaan en warmtebron moeten zijn, maar we hebben de zoektocht gestaakt en zijn doorgereden naar camping Sierra Maria wat 7 km van het dorpje Maria ligt met uitzicht op de bergen van...Sierra Maria- los Velez. Ook hier is het druk vanwege de Spaanse feestdag, wat wennen is voor ons want de afgelopen weken stonden we vaak met maar enkele kampeerders als metgezel op de campings. En ook hier ontbreken de vele vliegen niet helaas. Zouden ze met ons meegereisd zijn?

Zaterdag 13 oktober

Vandaag eindelijk nog eens fietsen. Het wordt mooi weer en Bart heeft een route uitgestippeld van 65 km. Het is echt fijn weer eens op de fiets te zitten en op deze manier te genieten van het landschap. Het is een pittig tochtje met venijnige hellingen. Maar we genieten!

Als we in het dorpje Maria wat boodschappen doen, staat mijn achterband ineens plat. We eten voor we aan dit karwei beginnen eerst onze boterham, zittend op de stoep voor de supermarkt. Een achterband verwisselen van een elektrische fiets gaat toch net even wat moeilijker dan bij een gewone fiets. Maar met hulp van Bart lukt het me (met heeel veel hulp ).

Met een loodzware tas vol boodschappen aan een kant, fiets ik wat onstabiel de laatste kilometers naar de camping. Op de teller: 65 km en 903 hoogtemeters met een gemiddelde van 25 km per uur. Tijd voor een ijsje!

@cindy: je vroeg je af in hoeverre ik een vinger in de pap mag steken bij het voorbereiden van de wandeltochten, campings en routes. Het is geen vinger maar twee handen . Voor we zijn vertrokken heb ik het internet al afgespeurd naar natuurparken, bezienswaardigheden en campings die mooi gelegen zijn en wandelingen die mooi zouden moeten zijn. Alles in de appmap.megezet zodat we een goed overzicht hebben. Onderweg zoeken we samen op internet nog naar andere parken of routes. De wandelingen stippelt Bart dan uit op zijn laptop met behulp van het programma Basecamp, wat hij vervolgens in de gps kan uploaden. We bepalen dagelijks samen wat we gaan doen.

Foto's van deze dagen volgen nog als we een betere internet verbinding hebben.